XXXIII domenica del tempo ordinario, anno B: Salmo 16,5

Ruminare i Salmi - Salmo 16 (Vulgata / liturgia 15),5:

CEI Il Signore è mia parte di eredità e mio calice:
nelle tue mani è la mia vita.
TILC Sei tu, Signore, la mia eredità,
il calice che mi dà gioia;
il mio destino è nelle tue mani.
NV Dominus pars haereditatis meae et calicis mei:
tu es qui detines sortem meam.
V Dominus pars haereditatis meae et calicis mei:
tu es qui restitues haereditatem meam mihi.

Ebrei 10,12-14 Cristo, avendo offerto un solo sacrificio per i peccati, si è assiso per sempre alla destra di Dio, aspettando ormai che i suoi nemici vengano posti a sgabello dei suoi piedi. Infatti, con un’unica offerta egli ha reso perfetti per sempre quelli che vengono santificati.
Marco 13,28-29 Dalla pianta di fico imparate la parabola: quando ormai il suo ramo diventa tenero e spuntano le foglie, sapete che l’estate è vicina. Così anche voi: quando vedrete accadere queste cose, sappiate che egli è vicino, è alle porte.

Baldovino di Ford: Giacobbe chiede al figlio Giuseppe di non essere sepolto in Egitto ma nella terra dei padri (cf. Gn 47,29-30). In tal modo mostra che l'eredità non dev'essere cercata in Egitto, cioè nel mondo, ma nella terra promessa, cioè in Dio. Se Esaù rappresenta gli amanti del mondo, che perdono l'eredità per un breve godimento, Giacobbe rappresenta chi ama Dio ed entra nel suo riposo.
Et de Iacob: Elegit nobis haereditatem suam, speciem Iacob quem dilexit (Psal. XLVI). Nobis, inquit, elegit; quia nobis prodest quod elegit, sed suam haereditatem elegit. Quam haereditatem, nisi speciem Iacob, quam dilexit? Haec est autem species Iacob, forma scilicet fidei et iustitiae, quam exhibuit Iacob omnibus proponendam, et omnibus imitandam: qui habitare consensit in Aegypto ad tempus ubi nec mortuus remanere voluit, sed transferri ad terram, quam in promissione acceperat (Gen. XLVII): praemonstrans haereditatem non esse quaerendam in Aegypto, hoc est in mundo, nec in hac vita; sed cum dederit Deus dilectis suis somnum (Psal. CXXVI). Haereditas autem Israel non alia est, nisi illa de qua Propheta dicit: Portio mea, Domine (Psal. CXVIII). Et iterum: Dominus pars haereditatis meae (Psal. XV). Esau autem, et qui in ipso figurantur amatores mundi, propter edulium vilissimae voluptatis, et propter unam escam, semel scilicet, et cito finiendam, ius haereditarium contemnunt et perdunt. De qualibus scriptum est: Pro nihilo habuerunt terram desiderabilem (Psal. CV). At Iacob edulium contempsit, et ius primitivorum prudenter acquisivit, unde et benedictionem haereditavit. Haec enim haereditas dilectione Dei acquiritur. Extra hanc haereditatem requies frustra quaeritur. Propterea quaerenti eam dicitur: In Israel haereditare, hoc est, stude, satage, ut haerediteris in Israel, non in Aegypto, non inter gentes quae ignorant Deum, sed in populo Israel. Sola ergo haereditas Israel requiem quaerentibus est quaerenda, et perseveranter. Nam qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit (Matth. X). (Tractatus V. De requie quam sibi et nobis Christus quaesivit et paravit)
Guerrico d'Igny: I poveri in ispirito possiedono già da subito, pur in vasi di terra, il pegno dell'eredità futura in quel Regno, il cui Re già portano nel cuore. Altri litighino per le eredità, il Signore è mia parte: meravigliosa eredità dei poveri!
Recte itaque Dominus beatitudinem praedicans pauperum, non ait, ipsorum erit, sed, est regnum coelorum: non solum propter ius firmissimum, sed etiam propter pignus certissimum usumque felicissimum; non solum quia paratum est eis ab origine mundi, sed etiam quia iam in quamdam ipsius possessionem coeperunt introduci, iam habentes thesaurum coelestem in vasis fictilibus, iam portantes Deum in corporibus suis et cordibus. Quam beata gens, cuius est Dominus Deus eius! Quam vicini sunt Dei regno qui regem ipsum, cui servire regnare est, iam possident, et gestant in corde suo! Funes, inquit, ceciderunt mihi in praeclaris; etenim haereditas mea praeclara est mihi. Litigent alii de dividenda haereditate huius mundi: Dominus pars haereditatis meae et calicis mei (Psal. XV,6-5). Pugnent inter se quis eorum fiat miserior, nihil omnium quae ambiunt, illis invideo: ego enim et anima mea delectabimur in Domino. O praeclara haereditas pauperum! O beata possessio nihil habentium! Quoniam non solum omnem sufficientiam nobis subministras, sed etiam ad omnem gloriam abundas, ad omnem laetitiam redundas, tanquam in sinu reposita supereffluens mensura. Prorsus tecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia. (In solemnitate omnium sanctorum, sermo de pauperibus spiritu 6)

La fiduciosa beatitudine dei poveri è anticipazione e segno della venuta vittoriosa di Cristo e del suo Regno.


Commenti

Post popolari in questo blog

Ego sum Via

Le Nozze

Filautia, piacere e dolore nella Questione 58 a Talassio di S. Massimo il Confessore