30 gennaio 2011 - IV domenica del tempo ordinario
1Cor 1,27-29
Ma quello che è stolto per il mondo, Dio lo ha scelto per confondere i sapienti; quello che è debole per il mondo, Dio lo ha scelto per confondere i forti; quello che è ignobile e disprezzato per il mondo, quello che è nulla, Dio lo ha scelto per ridurre al nulla le cose che sono, perché nessuno possa vantarsi di fronte a Dio.
27 ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ θεός, τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, 29 ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
27 sed quæ stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes; et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia; 28 et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrueret, 29 ut non glorietur omnis caro in conspectu eius.
Quando i semplici conoscono Dio e i sapienti no... Commentando il salmo 8 v. 3 (Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem, ossia dalla bocca dei bimbi etc.), S. Tommaso cita il nostro passo. La magnificenza divina è chiarissima in quanto si mostra anche ai semplici per un certo istinto naturale, proprio sia dei semplici che dei sapienti veri. Vi sono poi coloro che stravolgono questo istinto naturale, i sapienti falsi, la cui stoltezza è resa ancor più manifesta proprio dal fatto che anche i semplici conoscono lo splendore di Dio (Super Ps. 8 n. 2):
Deinde cum dicit "ex ore" ostendit quod est maxime manifesta [magnificentia tua, v. 2]. Et primo ostendit manifestationem. Secundo ejus rationem, ibi "quoniam videbo" (v. 4).
Quod sit manifesta, probat; quia illud est manifestum quod est omnibus inditum, quantumcumque simplicibus, quasi quadam naturalis cognitione. Duplex namque est genus hominum, qui consequuntur naturalem et rectum instinctum, sicut sunt simplices, vel sapientes. Quod sapientes cognoscant Deum, hoc non est magnum; sed quod simplices sic. Sunt autem quidam qui naturalem instinctum pervertunt: et isti cognitionem Dei repellunt:
Ps. 81: nescierunt idest nescire voluerunt, neque intellexerunt et cetera.
Job 22: dixerunt Deo, recede a nobis; scientiam viarum tuarum nolumus.
Deus autem facit ut per illos, idest per simplices, qui sequuntur naturalem instinctum, confundantur qui pervertunt naturalem instinctum. Per infantes designantur simplices:
1Pet. 2: sicut modo geniti infantes, rationabiles sine dolo et cetera.
Dicit ergo, admirabile quidem est nomen tuum, ita tamen quod ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem, qui interius instigas ad hoc: et hoc propter inimicos tuos; qui adversantur scientiae et cognitioni tuae:
Phil. 3: inimicos crucis Christi et cetera.
Ut destruas inimicum et ultorem, quemcumque persecutorem. Vel Pharaonem qui velit ulcisci contra confitentem nomen tuum:
2Cor. 10: consilia destruentes, et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei.
Vel tyrannum qui armis impugnat nomen sanctum tuum:
1Pet. 2: ut benefacientes obmutescere faciatis imprudentium hominum ignorantiam.
Hoc fecit Christus: nam Matth. 21, de pueris Hebraeorum respondit Christus, quod ex eorum verbis perfecta sit laus, qui spiritus sancti instinctu laudabant: quod tamen videbatur pueriliter agi. Hoc locum habet quando simplices recognoscunt Deum, et alii pervertunt studia cognitionis naturalis, ne cognoscant ipsum Deum. Item hoc in apostolis qui sine litteris et idiotae:
Act. 4: simplices sicut columbae:
Matth. 10: et sicut oves in medio luporum;
et destruxerunt omnes inimicos Christi.
1 Cor. 1: quae stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundantur sapientes, et infirma et cetera.
Ma quello che è stolto per il mondo, Dio lo ha scelto per confondere i sapienti; quello che è debole per il mondo, Dio lo ha scelto per confondere i forti; quello che è ignobile e disprezzato per il mondo, quello che è nulla, Dio lo ha scelto per ridurre al nulla le cose che sono, perché nessuno possa vantarsi di fronte a Dio.
27 ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ θεός, τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, 29 ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
27 sed quæ stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes; et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia; 28 et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrueret, 29 ut non glorietur omnis caro in conspectu eius.
Quando i semplici conoscono Dio e i sapienti no... Commentando il salmo 8 v. 3 (Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem, ossia dalla bocca dei bimbi etc.), S. Tommaso cita il nostro passo. La magnificenza divina è chiarissima in quanto si mostra anche ai semplici per un certo istinto naturale, proprio sia dei semplici che dei sapienti veri. Vi sono poi coloro che stravolgono questo istinto naturale, i sapienti falsi, la cui stoltezza è resa ancor più manifesta proprio dal fatto che anche i semplici conoscono lo splendore di Dio (Super Ps. 8 n. 2):
Deinde cum dicit "ex ore" ostendit quod est maxime manifesta [magnificentia tua, v. 2]. Et primo ostendit manifestationem. Secundo ejus rationem, ibi "quoniam videbo" (v. 4).
Quod sit manifesta, probat; quia illud est manifestum quod est omnibus inditum, quantumcumque simplicibus, quasi quadam naturalis cognitione. Duplex namque est genus hominum, qui consequuntur naturalem et rectum instinctum, sicut sunt simplices, vel sapientes. Quod sapientes cognoscant Deum, hoc non est magnum; sed quod simplices sic. Sunt autem quidam qui naturalem instinctum pervertunt: et isti cognitionem Dei repellunt:
Ps. 81: nescierunt idest nescire voluerunt, neque intellexerunt et cetera.
Job 22: dixerunt Deo, recede a nobis; scientiam viarum tuarum nolumus.
Deus autem facit ut per illos, idest per simplices, qui sequuntur naturalem instinctum, confundantur qui pervertunt naturalem instinctum. Per infantes designantur simplices:
1Pet. 2: sicut modo geniti infantes, rationabiles sine dolo et cetera.
Dicit ergo, admirabile quidem est nomen tuum, ita tamen quod ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem, qui interius instigas ad hoc: et hoc propter inimicos tuos; qui adversantur scientiae et cognitioni tuae:
Phil. 3: inimicos crucis Christi et cetera.
Ut destruas inimicum et ultorem, quemcumque persecutorem. Vel Pharaonem qui velit ulcisci contra confitentem nomen tuum:
2Cor. 10: consilia destruentes, et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei.
Vel tyrannum qui armis impugnat nomen sanctum tuum:
1Pet. 2: ut benefacientes obmutescere faciatis imprudentium hominum ignorantiam.
Hoc fecit Christus: nam Matth. 21, de pueris Hebraeorum respondit Christus, quod ex eorum verbis perfecta sit laus, qui spiritus sancti instinctu laudabant: quod tamen videbatur pueriliter agi. Hoc locum habet quando simplices recognoscunt Deum, et alii pervertunt studia cognitionis naturalis, ne cognoscant ipsum Deum. Item hoc in apostolis qui sine litteris et idiotae:
Act. 4: simplices sicut columbae:
Matth. 10: et sicut oves in medio luporum;
et destruxerunt omnes inimicos Christi.
1 Cor. 1: quae stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundantur sapientes, et infirma et cetera.
Commenti
Posta un commento